انشاء درباره ی تاریخ ایران
حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد ، ساکنان این خطه در جوامع کوچک گرد آمده و معیشت خود را بر پایه کشاورزی بنا نهاده و تا حدودی شروع به داد و ستد دست ساخته های خود با یکدیگر نمودند.
اقامتگاه ایرانیان قدیم عمدتاً شمال غربی رو به دریاچه ارومیه و دریای خزر ـ رو به مرکز و جنوب غربی در دامنه شرقی سلسله جبال زاگرس ـ تپه سیلک ( نزدیکی کاشان ) جنوب شرقی خطه فارس ـ بخشی از جلگه جنوب شرقی بین النهرین ـ جنوب غربی ایران شامل لرستان و خوزستان کنونی و شوش باستان بوده و نخستین اقوام ساکن جنوب غربی ایران بنام عیلامیان بسیار سختکوش بودن دولت نیرومند عیلام از حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد تا سده هفتم قبل ازمیلاد روی کار بود که با تهاجم آشوریان به سر کردگی آشور بانیپال از عرصه روزگار محو شد .
مهاجمان شرقی و غربی و شمالی امپراتوری عیلام که در پی کسب قدرت بودند مانند : سومریان ، اکدیان ، کاسیان ، هوریان ، متیانیان ، کیمریان و سکایان و نیز در ادامه گردش هزاره اول قبل از میلاد ، مادها و پارسیان نیز از ماورای قفقاز و معابر غربی دریای خزر به سرزمین ایران روی آوردند و وارد همان عرصه کارزار شدند . هر دو قوم پارس و ماد در رابطه صلح دوستانه یا جنگ طلبانه ای میان دولتهای عیلام و بابل و آشور مشارکت داشته اند بطوریکه مادها با وارد کردن شکست نهائی بر آشور و انهدام نینوا در سال ۶۱۲ قبل از میلاد از آن پیکارها پیروز بیرون آمدند.
در سال ۵۵۹ قبل از میلاد کوروش بر تخت شاهی پارسیان نشست و دولت آستیاگس پادشاه ماد و پدربزرگ همسر خود را بر انداخت و اکباتانه ( همدان ) پایتخت هخامنشیان را تصرف کرد.
کوروش به تأسیس امپراتوری بزرگ هخامنشی توفیق یافت که گستره اش تقریباً به مرزهای سراسر دنیای متمدن آن زمان محدود می گشت وی به کیش زرتشی معتقد بود و مدار کشورداری اش بر سه اصل استوار بود :
۱ـ غمخواری مردمان
۲ـ کارائی سازمانهای دولتی
۳ـ پشتیبانی تجارت
داریوش اول گستره امپراتوری پارس را به دورترین مرزهایش رساند و درراه این مقصود به نبرد با یونانیـان پــرداخت وی کاخ جمـشید را در دامــنه کوه رحـمت در مرکز خطه پارس ( نزدیک شیراز کنونی ) با شکوه هر چه بیشتر به پا ساخت تا چون نشانی از شوکت امپراتور در حال بار عـام دادن به فرستـادگان اقوام دست نشانده که با هدایای خود در برابرش صف بسته اند بر جا بماند .
این روش باز نمائی از شوکت شاهانه در بناهای پایتختش شوش با وجود پیشه وران و مصالح برگزیده سراسر امپراتوری به اجرا در آمد و تجمل دربارهای عیلامیان و بابلیان و آشوریان در دستگاه دولت هخامنشی تقلید و تکمیل شد .
( جاده های شاهی بر قرار شد ـ قوانین تدوین گردید مالیات به میزان سنجیده و رسمی وضع گردید . اوزان و پیمانه ها یکسان سازی و استاندارد گردید و مسئولیت و شرح وظایف برای هر یک از مقامات دیوانی و لشکری تعیین شد ) . قدرت متمرکز در وجود شخصی پادشاه بود که بخشی از این مسئولیت را به ساتراپها یا والیان منتصب از جانب خود می سپرد .
اما عظمت این امپراتوری بتدریج و بر اثر ستمگری جانشینان به پوسیدگی گرائید. اسکندر بر عرصه تاریخ تابیدن گرفت و طی یک سلسله پیکار های طاقت فرسا دولت پارسیان را از پا در آورده و قبل از استقرار نظام کشور داری مورد نظرش در سال ۳۲۳ قبل از میلاد دیده از جهان فرو بست و میراث هخامنشیان به تاراج رفت .
در دوره حکومت جانشینان اسکندر یعنی سلسله سلوکیان نفوذ یونانی مآبی آمیخته با آداب و رسوم هخامنشی به درجات مختلف در فرهنگ و هنر ایران زمین تأثیر گذارد .
در ۲۵۰ سال قبل از میلاد ، دولتهای تازه ای در آسیای صغیر ( آنا تولیا ) شکل گرفتند . در مصر سلسله بطلمیوسیان ( از اصل یونانی ) روی کار آمدند . در بلخ کوشانیان به قدرت رسیدند و در ایران نیز اقوامی که از استپ های شمال شرقی خراسان کوچ کرده بودند یا پارتیان یا پارتها متدرجاً به سوی مرکز ایران پیشروی کرده و سرانجام سلوکیان را از مرزهای غربی کشور بیرون راندند و با نام سلسله اشکانیان در سال ۲۳۸ قبل از میلاد بر تخت پادشاهی ایران نشستند . اشکانیان تیره ای از نژاد آریائی بودند که نزدیک به پانصد سال تا سال ۲۲۶ میلادی بر سراسر ایران حکم راندند .اشکانیان یا پارتیان بیشتراز هخامنشیان مرد عمل و کمتر اهل خودنمائی بودند و کمتر اندیشه شوکت و انحصار طلبی در سر داشتند و کشور داری شان با سبکباری بیشتری برگزار می شد . ایشان تجارت را ترویج می کردند و جاده ابریشم از مرکز چین به مغرب زمین برای آنها منبع درآمد کلانی بود ، کشاورزی در مرتبه ای پیشرفته قرار داشت .
درباریان حکومت پنج قرنی ، سلسله اشکانی که در اثر پیکارهای پیاپی با مهاجمان ارمنی و سکائی از سمت شمال غربی و منازعات میان خودی ها دچار ضعف شده بود ، مورد تهدید امیرنشین پارس قرار گرفت که مردمانش دعوی پاسداری پرستشگاه ((آناهیتا )) یا الاهه آب در کیش زرتشت را به سر داشتند در سال ۲۲۴ میلادی اردشیر اول بر اردوان پنجم پادشاه اشکانی چیره شد و بساط دولتش را از میان برچید . جد اردشیر ساسان نام داشت و نام این سلسله برگرفته از این نام ساسانیان نامیده شد .
ساسانیان اساس کشور داری خود را بار دیگر بر تمرکز قدرت در دست شخص پادشاه گذاردند و شوکت و حشمت مقام سلطنت را مصرانه مورد تأکید قرار دادند و نیز دین رسمی و دولتی را برای عموم اجباری ساختند و طبقه ای از روحانیان بلند مرتبه یا موبدان را به پاسداری از آن گماشتند . بدین ترتیب جامعه به طبقاتی کاملاً متفاوت و متمایز تقسیم شد و اداره امور کشور بر اساس سلسله مراتب مشاغل شکل گرفت .
در زمان شکـست والرین امپـراتور روم از شـاپور اول پسر اردشیر در سال ۲۶۰ میلادی ، قدرت دولت ساسانی شکست ناپذیرشناخته شد.
شاپور دوم و شاپور اول و خسرو اول ملقب به انوشیروان ( بمعنای صاحب روح جاویدان ) و خسرو دوم ملقب به پرویز همگی از پادشاهان سلسله ساسانی بودند . با توجه به خستگی مردم از جنگ و آزرده از اختلاف طبقاتی شدید و بردگی ، ایرانیان مغلوب اعرابی شدند که متکی به دین اسلام و ایمان راسخ بودند . بدین لحاظ مردم ایران برای برخورداری از رهائی وعده داده شده در آیات قرآن و گفته های مهاجمان ، مسلمانی را با آغوش باز پذیرفتند اسلام موفق به نفوذ ایمان به خدا ، در دلهای ایرانیان گردید و در آداب زندگی مردمان تحولی برانگیخت . نژاد اعراب بطور تصادفی به پیروزی نرسیدند بلکه مغز سازمان اداری در دولت ساسانی پوسیده شد و ناچار پکید . دیوانیان با تحمیل مالیات سنگین و انواع ستمگری ، قانونمندی و حرمت گذاشتن بر حقوق عامه را بر باد فنا دادند . چند سده بعد داستان شیرین کاری شگفت انگیز بهرام گور در شکارگاه ـ رهنمودهای بخردانه انوشیروان در امور مردم داری و خود باختگی های شاه خسرو در عرصه عشق ، الهام بخش شاعری بزرگ چون فردوسی شد. ( قرن دهم میلادی )
شاهنامه همانند همتایان غربی اش ( ایلیاد و ادیسه اثر هومر یونانی سال ۱۰۰۰ قبل از میلاد و با انئید اثر ویرژیل رومی سده اول قبل از میلاد ) ، فضایل باستانی مردمان ایران زمین را با بیانی آرمانی مورد ستایش قرار داده است .
در نظر اکثر مردم قانون فضیلی انتزاعی نیست بلکه عبارتست از رعایت حقوق متساوی برای هر فرد و بعلت اختلاف طبقاتی شدید در پایان سالهای حکومت ساسانی جامعه ایران با اعراب مسلمان بیعت کرده و دین برادری و برابری را پذیرفتند . دو قرن پس از برقراری دولت اسلامی تعدادی از والی نشینان محلی ( دور افتاده از مرکز خلافت در بغداد ) دم از استقلال طلبی زدند . طـاهریـان در خراسان ، صفاریان و سامانیان سلسله هایی بودند که سر از تابعیت مـطلق خلفا بـاز زدند .
سـامـانیـان ( ۸۹۲ تا ۹۹۹ بعد از میلاد ) قومی از بومیان محلی و ایرانی تباربودند که قلمرو حکومت خود را از دو پایتخت سمرقند و بخارا تا مرزهای هندوستان و ترکستان و تا نزدیکیهای بغداد بسط دادند و مشوق احیای ادبی خصوصاً زبان فارسی شدند شاعران بزرگی چون رودکی ، دقیقی و حکیم دانشوری در مقام ابن سینا مورد حرمت دربارساسانی قرار گرفتند .
آل بویه یا دیلمیان ( ۹۳۲ تا ۱۰۵۶ ) مستقل از مرکز خلافت در بغداد با توکل به نیروی نظامی از خاستگاهشان در جنوب کوههای البرز بپا خاسته و تا سراسر غرب ایران همدان و اصفهان و فارس و حتی میانرودان حکومت خود را گسترش دادند تا جائی که در اندک زمانی مرکز خلافت بغداد را به اشغال خود در آوردند و بدون جنگ حرمت به مقام خلیفه بغداد را ترک کردند . خلیفه مستکفی به هر یک از سه برادران دیلمی که فرماندهی سپاهیان پیروز را بر عهده داشتند لقبی اعطا کرد . جانشین بعدی که ملقب به عضدالدوله شده بود آداب شاهان قدیم ایران را احیاء کرد و با عنوان شاهنشاه سکه زد .
نهضت سرپیچی از فرمان خلیفه و بدست آوردن استقلال محلی به اوج خود رسید بطوریکه ترکان ساکن نواحی شمال شرقی خراسان که در خدمت امیران محلی بودند ، زمام امور را به دست گرفتند .
انشا تاریخ تهران
مساحت این شهر ۷۳۰ کیلومتر مربع است که به همراه توابع خود استان تهران، جمعیتی برابر ۱۳،۲۷۳،۰۰۹ نفر و مساحتی برابر ۱۸،۸۱۴ کیلومتر مربع دارد. این شهر یکی از بزرگ‌ترین شهرهای جنوب غربی آسیا و بیست و یکمین شهر بزرگ دنیا می‌باشد. شهر تهران، در شمال کشور ایران و جنوب دامنه رشته کوه البرز واقع شده‌است. تهران دارای دو شهر چسبیده به خود است که شهر ری و تجریش نام دارند و به ترتیب از جنوب و شمال به تهران متصل‌اند. تهران دارای یک شبکه متراکم بزرگراهی و چهار خط فعال مترو است. در یک صد سال اخیر تهران مرکز جذب مهاجران زیادی از سرتاسرایران بوده است.ساکنان اصلی تهران اقوام فارسی زبان بودند، البته در حال حاضر این شهر دارای اقوام مختلفی است و عمده زبان محاوره‌ای در این شهر فارسی است. ۹۸% مردم در این شهر زبان فارسی با لحجه تهرانی دارند. ۲% مابقی اقوام ساکن تهران که مهاجر و در اقلیت هستند، عبارتند از: گیلکی،مازندرانی،ارمنی،عربی،آذربایجانی،کردی و لری که زبان مشترک همه آنها فارسی می باشد. تراکم جمعیت در تهران بین ده هزار و هفتصد تا بیش از یازده هزار نفر در هر کیلومتر مربع برآورد می‌شود که بنابر آمار نخست شانزدهمین شهر پرتراکم جهان است. شهر تهران در شمال ایران، به فاصله ۹۰ کیلومتری جنوب دریای خزر و در کوهپایه‌های جنوبی رشته کوه البرز در حد فاصل طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۲ دقیقه شرقی تا ۵۱ درجه و ۳۶ دقیقه شرقی، به طول تقریبی ۵۰ کیلومتر و عرض جغرافیایی ۳۵ درجه و ۳۴ دقیقه شمالی تا ۳۵ درجه و ۵۰ دقیقه شمالی به عرض تقریبی ۳۰ کیلومتر گسترده شده‌است. ارتفاع شهر در مرتفع ترین نقاط شمال به ۲۰۰۰ متر و در جنوبی‌ترین نقاط به ۱۰۵۰ متر از سطح دریا می‌رسد. تهران از شمال به نواحی کوهستانی و از جنوب به نواحی کویری منتهی شده در نتیجه در جنوب و شمال دارای آب و هوایی متفاوت است. نواحی شمالی از آب و هوای سرد و خشک و نواحی جنوبی از آب و هوای گرم و خشک برخوردارند.
تهران سی و دومین شهری است که در به تاریخ ایران عنوان پایتخت رسمی انتخاب شده است.
ساختار اداری ایران در تهران متمرکز شده‌است. تهران به ۲۲ منطقه و ۱۱۲ ناحیه (شامل ری و تجریش) تقسیم شده‌است. نماد شهر تهران برج آزادی است. برج میلاد نیز نماد دیگر آن به حساب می‌آید. تهران میزبان نزدیک به نیمی از فعالیت‌های صنعتی کشور است، کارخانجاتی در زمینه تجهیزات خودرو، برق و الکترونیک، منسوجات، شکر، سیمان و مواد شیمیایی در این شهر واقع شده‌اند، تهران همچنین بازار بزرگ فرش و محصولات مبلمان در سراسر کشور است. در جنوب حومه تهران یک پالایشگاه نفت به نام پالایشگاه تهران وجود دارد. در تهران و حومه، اماکن تاریخی مذهبی نظیر مساجد، کلیساها و آتشکده های زرتشدیان قرار گرفته‌است. در فهرست گران ترین پایتخت های دنیا در سال (۲۰۰۸)میلادی، تهران در پله آخر قرار داشت. تهران همچنین در فهرست گران ترین شهرهای دنیا و بر مبنای شاخص هزینه های زندگی، در پله یکی مانده به آخر جای دارد. تهران از جهت تولید نا خالصی های داخلی رتبه پنجاه و ششم و با لحاظ کردن جمعیت منطقه ی شهری رتبه بیست و نهم را در بین شهرهای دنیا دارد.
مطالب جالب دیگر
- ۹۶/۰۱/۰۴