پدر و مادر آدم های زحمت کشی هستند که هیچ وقت ما فرزندان نمی توانیم زحمات آنها را جبران کنیم .از وقتی که به دنیا می آییم مادر به ما شیر می دهد و گریه های مارا تحل می کند اگر مریض شویم َب ها پدر و مادر در بالای سر ما هستند و نگران هستند که ما طوری مان نشود و پدر و مادر خیلی زحمت کشیده اند تا ما به اینجا رسیده ایم و مواظب بوده اند اتفاقی نیوفتد.من پدر و مادرم را خیلی دوست دارم چون برای من خیلی زیاد زحت کشیده اند و ما باید احترام آنها را داشته باشیم ،آنها را در پیش مردم ضایع نکنیم ،در پیش مردم از خوبی های آنها بگوییم،در جلوی آنها با خواهر و برادر دعوا نکنیم ،وقتی آنها گفتند برو این کار را برای من انجام بده ،بریم و کار آنها را انجام دهیم .با آنها خوش رفتار و خوش اخلاق باشیم و احترام آنها را در پیش مردم داشته باشیم و با دوستانی که به نظر آنها خوب نیستند ، دوستی نکنیم و با دوستانی که در نظر آنها خوب است دوستی کنیم و چیزی که ما می خواهیم و در نظرآنها خوب نیست و نخریدند بهانه نگیریم و بگوییم آن چیز را باید حتما برای من بخرید و این کار زشت است و باعث می شودآنها ناراحتت شوند و ما نباید بر سر آنها فریاد بزنیم و وقتی پدر و مادر دارند حرف می زنند باید سکوت کنیم تا حرف آنها به پایان برسد و بعد ما حرف بزنیم یا اگر ما سکوت نکنیم و حرف بزنیم آنها ناراحت می شوند.
و پیامبر در این باره می فرماید:
{وقتی کسی دارد حرف می زند اگر ما حرف بزنیم مثل این است که ما در صورت او چنگ بیندازیم. }
یک شعر درباره مادر
مادرم ای مهربانترین تپش قلب زندگی
دوستت دارم.
هرکس که دوست دارد عمرى زیاد، روزى فراوان و روزگار خوشى داشته و از
زندگى خود لذّت برده، و فرزندانش به او احترام نمایند، باید به پدر و مادر
خود نیکى و احسان نماید. رسول اکرمصلى الله علیه وآله
همه دوست دارند خود و فرزندان و نسلشان خوشبخت و سعادتمند و
خوشروزى باشند. همچنانکه هیچ فردى در جهان پیدا نمىشود که بدبختى و
سیهروزى را دوست داشته باشد. اما چگونه مىتوان به خوشبختى و وسعت رزق،
دست یافت؟
پاداش نیکى به پدر و مادر
اگر در شماره گذشته به پارهاى از سیهروزیهائى که به وسیله بىاحترامى به پدر و مادر دامنگیر فرزندان مىشود، اشاره شد، در این شماره به برخى از کارهائى که موجب رضایت و دعاى پدر و مادر شده و از این طریق خوشبختى و فرزندان صالح و نیکو (که نوعى خوشبختى و سعادت است)، نصیب فرزند مىشود؛ مىپردازیم و نیز این مطلب را مورد بررسى قرار مىدهیم که آیا پدر و مادر حتماً باید مؤمن باشند تا مورد احترام قرار گیرند یا دستور خدا در این باره مطلق است؟ همچنین این نکته را مورد توجه قرار مىدهیم که آیا احترام پدر و مادر لازم است یا اطاعت آنها؟ و اگر اطاعت آنها لازم است، حدود آن چیست؟
از جمله کارهائى که مایه خوشبختى و سعادت انسان و فرزندان و نسل او مىشود، نیکى به پدر و مادر و معاشرت مؤدّبانه و محترمانه با آنان است. چنانکه خداوند متعال در قرآن مجید، مىفرماید:
«ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکى کند، مادرش او را با ناراحتى حمل مىکند و با ناراحتى بر زمین مىگذارد، و دوران حمل و از
شیر باز گرفتنش سى ماه است، تا زمانى که به کمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگى بالغ گردد. مىگوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتى را که به
من و پدر و مادرم دادى بجا آورم و کار شایستهاى انجام دهم که از آن خشنود باشى، و فرزندان مرا صالح گردان،…»(۱).
در تفسیر این آیه، مرحوم علامه طباطبائى مىنویسد:
«حاصل درخواست انسان از خدا این است که خدا آنچنان به قلب او الهام کند که شکر نعمتهایش را بجا آورد و عمل صالح انجام دهد و به پدر و مادرش نیکى کند و همچنین فرزندان او نیز بر او نیکى و احترام کنند چنانکه او به والدین خود احترام مىکرد»(۲).
پس معلوم مىشود اگر انسان به والدین نیکى و احترام نماید، فرزندان او نیز به او احترام مىکنند.
احادیث فراوانى که در این مورد وارد شده، از حدّ شمارش خارج است که ما به چند نمونه از آنها اشاره مىنماییم:
۱٫ رسول گرامى اسلامصلى الله علیه وآله مىفرماید:
«هرکس دوست دارد عمرى زیاد و روزى فراوان و روزگار خوشى داشته و از زندگى خود لذّت ببرد، و فرزندانش به او احترام کنند، باید به پدر و مادر خود نیکى و احسان نماید چون این کار بخشى از اطاعت خداوند است».(۳)
که قبلاً در ذیل آیه ۲۳ سوره اسراء اشاره شد. و هرکس دوست دارد فرزندانش به او نیکى کنند(۴). هرکس دوست دارد لحظه مرگ برایش آسان باشد؛ و هرکس مىخواهدپیش از مرگ، فقر و ندارى سراغ او نیاید(۵)، باید به پدر و مادر خود احسان و نیکى کند و با آنان مودّبانه و محترمانه رفتار نماید». باز آن حضرت مىفرماید:
«حتى اشخاصى که فاسد و نابکار هم هستند، در اثر خوبى به پدر و مادر از امکانات خوب مالى در دنیا بهرهمند مىشوند»(۶).
امام باقرعلیه السلام مىفرماید:
«احسان و خوبى به پدر و مادر فقر و فلاکت و هفتاد نوع مرگ بد را از انسان دفع مىکند(۷).
نیکى به پدر و مادر پس از مرگ
دستور نیکى به پدر و مادر تنها در زمان حیات آنان نیست، بلکه پس ازوفاتشان هم باید ادامه داشته باشد چنانکه در حدیثى از امام صادق علیه همه چیز درباره احترام به پدر و مادر
الفبای احترام به پدر و مادر
احترام گذاشتن به پدر و مادر فقط به این نیست که پاهامون را جلوی آنها دراز نکنیم، جلوتر از آنها حرکت نکنیم، جلو پاهایشان بلند بشویم، در اتاق و ماشین را براشون باز کنیم و … همه‌ی اینها کارهای خوبی‌اند ولی اگر طوری باشیم که هر کس ما را دید با لحنی آمیخته به ستایش و احترام بگوید: “این فرزند فلانی است” یا این‌که: “این هرچه دارد از پدر و مادرش دارد”. به نظرم این بهترین تعریفی است که مردم می‌توانند از پدر و مادرهامون بکنند و بهترین احترامی است که ما تقدیم آنها کرده‌ایم.
کارهایی که ما در ارتباط با پدر و مادرهامون انجام می‌دهیم، ریشه در تربیت ما دارد. ریشه در صفاتی دارد که ما بر اساس آنها بار آمده‌ایم و شکل گرفته‌ایم. حتی اگر محل زندگی و شهر و همسایه‌هامون را عوض کنیم نمی‌توانیم و نباید صفات مثبتی که پایه‌های تربیت خانوادگی ما است از دست بدهیم.
آنهایی که با یک تغییر آب و هوایی همه‌چیز را از دست می‌دهند حتی پدرشون را نه تنها با نام کوچک بلکه به صورت نصف و نیمه صدا می‌زنند و این را حمل بر صمیمیت می‌کنند با این کارشون نشان می‌دهند که در رنگ‌پذیری و هم‌رنگ جماعت شدن و حتی از جماعت هم جلو افتادن، رکوردشکن هستند.
اگر در احترام گذاشتن ما به پدر و مادرهامون، زمان و مکان یا شرایط اقلیمی و آب و هوایی یا نوع لباسی که می‌پوشیم یا مبلی که روش می‌نشینیم و یا خوراکی‌ای که می‌خوریم و یا دوست و رفیقی که انتخاب کرده‌ایم و یا زبانی که یاد گرفته‌ایم یا داریم یاد می‌گیریم، یا گوشی موبایلی که به دستمان گرفته‌ایم و یا …. تأثیر داشته باشند باید مطمئن باشیم که هنوز در الفبای این درس در جا می‌زنیم.
منبع : http://mehrmihan.ir/essay-on-respect-for-parents/
مطالب جالب دیگر
- ۹۵/۱۱/۲۹